Projekt SEPOR dotyczy opracowania innowacyjnej poroelastycznej nawierzchni drogowej charakteryzującej się bardzo niską hałaśliwością, wodoprzepuszczalnością, tłumieniem pożarów rozlewisk paliw płynnych i dobrymi własnościami w zakresie oporu toczenia oraz właściwości przeciwpoślizgowych. Nawierzchnie poroelastyczne są obecnie na świecie w fazie eksperymentalnej i jak dotychczas nie udało się stworzyć tego typu nawierzchni o wymaganej trwałości. W roku 2015 zakończył się projekt 7FP PERSUADE, który stanowił kolejny krok w doskonaleniu nawierzchni poroelastycznych. Zespół Pojazdów Mechanicznych Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej był jednym z głównych partnerów w tym projekcie. Dzięki realizacji projektu PERSUADE uzyskał on dużą wiedzę na temat nawierzchni poroelastycznej i posiada dalsze nowe pomysły jak poprawić parametry eksploatacyjne tych nawierzchni. Występująca w konsorcjum badawczym Katedra Inżynierii Drogowej Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska posiada wieloletnie doświadczenie w projektowaniu i badaniu materiałów drogowych i konstrukcji nawierzchni drogowych, a efekty jej prac są wdrażane do użycia na szczeblu ogólnokrajowym (np. Katalog Typowych Konstrukcji Nawierzchni Podatnych i Półsztywnych). Zakład Inżynierii Drogowej Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Białostockiej przoduje natomiast w Polsce w zakresie badania emisji hałasu drogowego i właściwości przeciwpoślizgowych nawierzchni. Poroelastyczne warstwy ścieralne pozwalają na znaczne zmniejszenie hałasu od ruchu drogowego (nawet do 12 dB w stosunku do powszechnie stosowanych tradycyjnych nawierzchni typu SMA11) i mogą okazać się bardziej efektywne i tańsze niż ekrany akustyczne, szczególnie w warunkach miejskich. Co więcej nawierzchnie poroelastyczne utrudniają, a wręcz uniemożliwiają rozprzestrzenianie się pożaru rozlanych paliw płynnych, co czyni je idealnymi nawierzchniami do zastosowania w tunelach, na stacjach paliw i na terenie terminali. Około 20% (w stosunku wagowym) nawierzchni poroelastycznej stanowi granulat gumowy otrzymany ze zużytych opon samochodowych. Pozwala to na oszczędzanie kruszyw naturalnych i na optymalną utylizację zużytych opon samochodowych (bez konieczności ich spalania). W ramach projektu przeprowadzone będą badania zmierzające do poprawy trwałości mieszanek poroelastycznych. Badania będą ukierunkowane na optymalizację składu mieszanek i zastosowanie nowych lepiszczy z asfaltów wysokomodyfikowanych, oraz na szczegółowe rozpoznanie wpływu procesu technologicznego produkcji na trwałość nawierzchni poroelastycznej. Przeprowadzone zostaną również badania nad wzmocnieniem połączenia nawierzchni poroelastycznej z warstwą niżej leżącą, co powinno wyeliminować występujący dotychczas problem polegający na rozerwaniu połączenia międzywarstwowego przez siły styczne występujące na styku warstw. Zoptymalizowane zostaną również właściwości przeciwpoślizgowe nawierzchni. W ramach projektu wybudowane zostaną odcinki doświadczalne poddane obciążeniu typowym ruchem drogowym oraz warunkami atmosferycznymi. Przewiduje się, że w przypadku sukcesu planowanych prac powstanie innowacyjna nawierzchnia drogowa, która może stać się przełomem w walce z hałasem drogowym oraz zapewniająca znacznie podwyższony poziom bezpieczeństwa ruchu drogowego, szczególnie w tunelach. W opinii autorów projektu istnieje realna szansa opracowania produktu, który może spotkać się z dużym zainteresowaniem zarówno w kraju jak i poza jego granicami. Już w chwili obecnej duże zainteresowanie ewentualnymi efektami programu badań wyraziła administracja drogowa na szczeblu krajowym oraz miejskim.